بر دلم گرد ستم هاست . خدایا مپسند
که مکدر شود آیینه ی مهر آیینم .
(عکس هام آپلود نمیشه
توی اولین فرصت که سرعت نت خوب شد.عکس هارو میگذارم)
آمده بودم . نه پای رفتنم بود . نه دلی برای ماندن
مسخ شده بودم . دوباره من بودم و آن حال و هوا .
دوباره من بودم و عصرپنجشنبه ی سرد بهمن ماهی و هوای دلگیر ابری و یک دسته گل
دوباره سالروز پرکشیدنت و دلی که بی تاب آسمان شده بود .
دلی که کنده بودمش از این شهری که این روزها فراموشخانه ی عشق شده است .
شهری که چون مردابی شده که اگر دل نداشته باشی تو را در خود غرق می کند .
این روزها دست و پای دلم بسته .
این روزها دست و پا می زنم میان لجن زار این شهری که تمامش شده بی دلی.
دست دلم را بگیر .
همان دلی که گرفتار شد و زمین خوردنش را دیدی
با یک دل ابری آمدم . با یک جفت چشم بارانی رهسپارم کردی
دوباره بهمن ماه .
دوباره سالروز پرکشیدن عقاب های این سرزمین
به یادتان .
آمدم تا بدانی هنوز رفاقتمان پابرجاست .
هنوز دلم برایتان پر میکشد تا آسمان .
آهای رفیق قدیمی . دست دلم را بگیر میان این شلوغ بازار دنیا تا مبادا زمین گیر شود
.
6 بهمن ماه سالروز شهادت تیزپروازان غیور کشورمان سرهنگ دوم خلبان شهید علیرضا کریمایی و خلبان شهید مصطفی فصیحی .
به یاد تمامی شهدای خلبان کشورمان .
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
.
هب لی کامل الانقطاع . اما خدایا
اینگونه دل کندن به قرآن درد دارد
.
تو پای عشق از جونت گذشتی.همینه فرقه بین عشق و عادت
اگه راه شهادت این نباشهتو این دنیا به چی میگن شهادت؟
دله تو عمق اقیانوسو داره.دله تو سمت هر راهی نمیره
نمیدونم تو این دنیا کسی هست.که این دل توی سینه ش جابگیره
تو ,دلی ,دلم , ,دل ,روزها ,دلی که ,شهری که ,این روزها ,دوباره سالروز ,تو این
درباره این سایت