توی خونه بدون هم زبونُم .
توی کوچه همش زخم زبونُم .
پای منبر همش طعنه شنیدن .
شنیدن کی بود مانند دیدن؟
کی میدونه چه رازی مونده پیشم؟
کی میدونه چرا آروم نمیشم؟
کی میدونه چرا موهام سفیدن؟
شنیدن کی بود مانند دیدن؟
من و مادر یه روز نزدیک خونه .
تو راه کوچه ی باریک خونه .
یه دفه دشمنامون سر رسیدن .
شنیدن کی بود مانند دیدن؟
مادرم خسته بود و پر شکسته . ولی دشمن میومد دسته دسته
نفسا مثل قلبم می تپیدن . منم و عمری روز خوش ندیدن
همه ی دردا رو با جون خریدن به یاد مادر آه از دل کشیدن
شنیدن کی بود مانند دیدن؟
با یه سیلی نهال و بردن از هوش . دوباره شعله ور شد درد پهلوش
گل گوشواره رو از شاخه چیدن
شنیدن کی بود مانند دیدن ؟
دوباره زخم رو قلبم نمک خورد .
مادرم پیش چشم من کتک خورد .
رگ سرخ حیاتم رو بریدن
شنیدن کی بود مانند دیدن ؟
با چشایی که از گریه شده تار
رد خون و خودم دیدم رو دیوار
جلو چشمام قد سرو و خمیدن
شنیدن کی بود مانند دیدن؟
.
دست خیبر شکن ساقی کوثر بسته ست
که چنین کوثر و پیمانه به خاک افتاده .
این غم کجا برم که تو را مردها زدند ؟
.
باز آمدم كه درد دلم را دوا كنی
تا بلكه بیشتر دل من مبتلا كنی
بازآمدم كه باتو كمی درد دل كنم
شاید مرا ز بغض گلویم رها كنی
خواهم ز فاطمیه بگویم برای تو
باید دوباره مجلس روضه به پا كنی
سخت است خواندن این روضه ها بیا
تا با زبان خود سر این روضه وا كنی
فصل عزای مادرت آمد شتاب كن
باید بیایی و طلب خون بها كنی
آن شب غرور مادرتان پشت در شكست
آقا بیا كه حق عدو را ادا كنی
زهرا كه رفت هم نفس چاه شد علی
تا دق نكرده است تو باید دعا كنی
آقا مدینه مجلس گریه به پا مكن
باید وگر نه گریه ی خود بی صدا كنی
یعنی شبیه فاطمه مجبور می شوی
بیرون شهر كلبه ی احزان بنا كنی
مهدی چراغ زاده
درباره این سایت